Śāradā (sanskryt: शारदा śāradā) – alfabet sylabiczny wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi, używany w Kaszmirze od VIII w.. Najstarsze zachowane manuskrypty pochodzą z XII w.[1] Obecnie jego wykorzystanie jest minimalne, czasem posługują się nim panditowie kaszmirscy w celach ceremonialnych.
Na podstawie pisma śarada rozwinęło się pismo gurmukhi.
| Alfabetyczne |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
| Półalfabetyczne | |||||||||||
| Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
| Sylabiczne |
| ||||||||||
| Logograficzne |
| ||||||||||
| Nieodczytane (nieznana struktura) | |||||||||||
| Protopisma | |||||||||||
| Alfabety fonetyczne | |||||||||||
| Pseudoalfabety | |||||||||||
| Zapis liczb | |||||||||||
| Projekty ideograficzne |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.