Był synem Wacława, inżyniera sanitarnego, i Janiny z Czaykowskich[4]; miał dwóch starszych braci: Wiesława i Janusza[5]. Pobierał nauki w warszawskich gimnazjach: państwowym im. Stanisława Staszica[6] i prywatnym im. Jana Zamoyskiego, a podczas okupacji niemieckiej na tajnych kompletach[7]. Jako młody chłopak zaczął wyczynowo grać w tenisa, zdobywając tytuł mistrza[8] i wicemistrza Polski juniorów[9].
Po wojnie pracował w sopockim Grand Hotelu. W 1946 rozpoczął pracę dziennikarską w „Kurierze Szczecińskim”. W tym czasie kontynuował karierę sportową w SKT Szczecin (1945–1948). W 1948 rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy w „Expressie Wieczornym”. W 1955 został sprawozdawcą radiowym w Redakcji Sportowej Polskiego Radia, a w 1961 sprawozdawcą telewizyjnym[13]. W latach 1956–1980 komentował m.in. 12 igrzysk olimpijskich letnich i zimowych.
W czasie stanu wojennego Bohdan Tomaszewski odmówił współpracy z Polskim Radiem[15]. Powrócił na antenę w 1989. Był co poniedziałek gościem Kroniki sportowej w Pierwszym Programie Polskiego Radia.
Bohdan Tomaszewski w pracy radiowego sprawozdawcy odwołując się do intelektualnych refleksji stworzył nowy styl, który stanowił przeciwieństwo dla płytkich przeżyć stymulowanych tanimi, emocjonalno-rozrywkowymi aspektami widowiska sportowego[2].
12 września 2014, w uznaniu zasług dla regionu, kortowi centralnemu kompleksu przy al. Wojska Polskiego 127 w Szczecinie nadano imię Bohdana Tomaszewskiego[17].
Pogrzeb Bohdana Tomaszewskiego odbył się 6 marca 2015. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 146-5-9/10)[18][19].
Był trzykrotnie żonaty. Miał dwóch synów: z Zofią z Leszczyńskich duo voto Minkiewicz (1924-2014) – Krzysztofa[27], a z Ewą ze Słupnickich (1920-2015) – Tomasza. Poprzez drugą żonę był spokrewniony z szermierzem i dwukrotnym złotym medalistą olimpijskim, Witoldem Woydą (1939-2008)[16]. Od 1967 jego żoną była Izabella z hrabiów Sierakowskich herbu Ogończyk[28][15]. Był mieszkańcem osiedla Stawki[29].
Przypisy
↑Zmarł Bohdan Tomaszewski. polskieradio.pl, 27 lutego 2015.
↑60 lat z Bohdanem Tomaszewskim. press.pl, 25 kwietnia 2007.
↑Bogdan Tuszyński, Tytani mikrofonu, Warszawa 1992, s. 72; Bohdan Tomaszewski w bazie Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego (dostęp 2015-03-03).
↑„Wstawajcie chłopcy, jest wojna” – w „Uważam Rze” Bohdan Tomaszewski wspomina młodość, wojnę, powstanie i sport [online], wpolityce.pl [dostęp 2021-05-15].
↑Komisja Historyczna PZT: Mistrzostwa Polski juniorów. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2020-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (pol.).
↑Joanna Rolińska: Ale jest Warszawa. Rozmowy. Warszawa: The Facto, 2014, s. 22–23. ISBN 978-83-61808-37-4.
↑Joanna Rolińska: Ale jest Warszawa. Rozmowy. Warszawa: The Facto, 2014, s. 25. ISBN 978-83-61808-37-4.
↑ abM.R.K., Bohdan Tomaszewski [online], Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-08-13](pol.).
↑PawełP.PązikPawełP., Kort centralny w Szczecinie imienia Bohdana Tomaszewskiego [online], Głos Szczeciński, 10 września 2014 [dostęp 2020-10-15](pol.).
↑Uroczystość wręczenia Złotych Mikrofonów 2008. prsa.com.pl, 17 października 2008.
↑Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza | Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza [online], hulewicz.org.pl [dostęp 2018-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-30](pol.).
↑Archiwum Historii Mówionej – Zofia Minkiewicz [online], www.1944.pl [dostęp 2023-08-13].
↑Izabella Sierakowska-Tomaszewska powraca do dworu w Waplewie. szlachta.org.pl.
Bohdan Tomaszewski w serwisie „Przeglądu Sportowego”
Bohdan Tomaszewski – Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego
Grzegorz Kopacz, „Długi Tom”; press.pl, 27.02.2015
Bohdan Tomaszewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”