Fauna Polski – gatunkizwierząt (Animalia) występujące w stanie dzikim na terenie Polski, gatunki rodzime występujące w granicach swojego naturalnego obszaru występowania oraz gatunki obce występujące w środowisku naturalnym.
Symbolem oznaczono gatunki objęte na terenie Polski ochroną gatunkową (ścisłą lub częściową)[1].
W wodach śródlądowych i przybrzeżnych wodach Bałtyku stwierdzono 28 gatunków parzydełkowców (Cnidaria). Większość gatunków morskich występuje bardzo nieregularnie i pojawia się tylko w momencie dużych wlewów z Morza Północnego[2]:
W Polsce stwierdzono ponad 320 gatunków dorosłych postaci przywr (Trematoda) oraz kolejnych kilkanaście gatunków cerkarii[2]. Wszystkie gatunki są pasożytami, często o skomplikowanym cyklu rozwojowym.
W Polsce wykazano 85 gatunków wrotków z grupy Bdelloidea, ale jest to liczba znacznie zaniżona w porównaniu do liczb taksonów występujących w krajach ościennych.
W polskich wodach śródlądowych stwierdzono około 120 gatunków brzuchorzęsków (Gastrotricha). Cały czas są opisywane nowe taksony również z terenu Polski.
Do pierścienic (Annelida) należą między innymi popularne dżdżownice, wazonkowce, rureczniki i pijawki. Wiele gatunków ze skąposzczetów występuje w wodach morskich. W Polsce stwierdzono ponad 300 gatunków z tej grupy[11].
Mięczaki (Mollusca) są bardzo silnie zróżnicowaną grupą zwierząt. W faunie światowej zalicza się do nich między innymi kalmary, ośmiornice, chitony czy bruzdobrzuchy. W Polsce występują tylko przedstawiciele dwóch największych grup – ślimaków (Gastropoda) i małży (Bivalvia). Liczba gatunków występujących w Polsce wynosi 282[5].
Niesporczaki (Tardigrada) są pospolitą, ale mało znaną grupą zwierząt, zdolną do wytrzymywania ekstremalnych warunków środowiskowych. Potrafią przeżyć nawet w przestrzeni kosmicznej. Są grupą słabo zbadaną, co roku opisuje się wiele nowych gatunków również z terenu Polski. Do tej pory stwierdzono w Polsce około 100 gatunków.
Do skorupiaków zalicza się powszechnie znane rozwielitki (dafnie), małżoraczki, oczliki, kiełże, stonogi, krewetki, raki i kraby. Mniej znanymi, choć zasługującymi na szczególną uwagę, są przekopnice (przekopnica właściwaTriops cancriformis nie zmieniła się od triasu, czyli 220 mln lat), pasożytujące na rybach splewki czy osiadłe pąkle. Do 2008 roku zarejestrowano w Polsce występowanie około 500 gatunków[5] (według innych źródeł do początku XXI w. stwierdzono 792 gatunki, z czego 17 obcych[12]) skorupiaków, w tym:
Wrzęchy (Pentastomida) są pasożytami wewnętrznymi ssaków. Jeden gatunek został wykazany w północnej części kraju:[2]
Rodzina Linguatulidae Haldeman, 1851
Linguatula serrata Frölich, 1789
Pancerzowce (Malacostraca)
Pancerzowce (Malacostraca) to bardzo znana grupa skorupiaków o bardzo dużym znaczeniu. Należą do nich kiełże, ośliczki, krewetki, raki czy kraby. Pospolite są również i powszechnie znane przynajmniej z wyglądu występujące na lądzie prosionki czy stonogi. W Polsce stwierdzono około 120 gatunków tych zwierząt.
Pospolita grupa drapieżnych pajęczaków, występująca głównie w środowiskach leśnych, ale wiele gatunków jest synantropami spotykanymi również w domach mieszkalnych. W Polsce stwierdzono co najmniej 36 gatunków kosarzy (Opiliones):[17]
Asterias rubens Linnaeus, 1758 – rozgwiazda czerwona – sporadycznie w Basenie Arkońskim, wyjątkowo w basenie Bornholmskim
Wężowidła (Ophiuroidea)
Rodzina Ophiolepididae
Ophiura albida (Forbes, 1841) – wężowidło białe – rzadko pojawia się w Basenie Arkońskim, możliwe występowanie również wężowideł z rodzaju Amphiura sp. (A. filiformis i A. chiajei z rodziny Amphiuridae) pospolitych w Cieśninach Duńskich.
W Polsce występuje ponad 160 gatunków zaliczanych do ryb (w tym minogów). Większość z nich stanowią ryby kostnoszkieletowe (Osteichthyes). W Morzu Bałtyckim występują gatunki morskie, a także gatunki dwuśrodowiskowe dorastające w środowisku morskim i wędrujące w górę rzek w celu odbycia tarła (wyjątkiem jest węgorz dojrzewający w wodach słodkich i wędrujący na tarło do Morza Sargassowego). Wiele gatunków morskich pojawia się w Bałtyku sporadycznie.
Znaczny udział w ichtiofaunie Polski mają gatunki celowo lub przypadkowo wprowadzone do polskich wód (około 40 gatunków).
↑Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237).
↑Grzegorz Tończyk (red.) Klucz do oznaczania makrobezkręgowców bentosowych na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce. I. Lista operacyjna taksonów, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2006.
↑Gatunki obce w faunie Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN – Kraków. [dostęp 2013-08-23].
↑ abcdefghFauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 603. ISBN 978-83-88147-09-8.
↑Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 168.
↑ abEinhornia crustulenta (Pallas, 1766). WoRMS – World Register of Marine Species. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
↑Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Wyd. drugie zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 134, 59-60 (budowa mszywiołów). ISBN 83-02-02374-4.
↑Konstanty Stecki: Tatry. Wyd. drugie. Warszawa: Wiedza Powszechna,, 1979, s. 126, 137, 143, seria: Przyroda polska. ISBN 83-214-0052-3.
↑Alcyonidioides mytili (Dalyell, 1848). WoRMS – World Register of Marine Species. [dostęp 2017-06-27]. (ang.).
↑Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. I. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2004. ISBN 83-88147-04-8.brak strony w książce
↑Michał Grabowski, Krzysztof Jażdżewski, Alicja Konopacka: Obce skorupiaki (Crustacea)w faunie Polski. W: XIX Zjazd Hydrobiologów Polskich Warszawa 2003 : Streszczenia plakatów i referatów. Warszawa: Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, s. 52. ISBN 83-88823-33-7.
↑Barbara Baehr, Martin Baehr: Jaki to pająk?. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 8. ISBN 978-83-7073-635-4.
↑Wolfgang Nentwig, Manuel Kobelt: Spiders (Araneae). Chapter 7.3. W: Alain Roques, Marc Kenis, David Lees, Carlos Lopez-Vaamonde, Wolfgang Rabitsch, Jean-Yves Rasplus, David Roy (red.): Alien terrestrial arthropods of Europe. BioRisk 4 (1): 131–147, 2010. ISBN 9789546425546. (ang.).brak strony w książce
↑Jacek Kamczyc, Dariusz J. Gwiazdowicz. Soil mites (Acari, Mesostigmata) from Szczeliniec Wielki in the Stołowe Mountains National Park (SW Poland). „Acta Sci. Pol”. 9(1), s. 5-18, 2010. [dostęp 2014-01-15]. (ang.).
↑Dariusz J. Gwiazdowicz. MITES (ACARI, MESOSTIGMATA) OF THE TATRA NATIONAL PARK. „Biological Lett.”. 46(1), s. 21-27, 2009. [dostęp 2014-01-15]. (ang.).
↑Check-list of harvestmen (Opiliones) of Poland by Wojciech STARĘGA. [dostęp 2013-08-23].
↑Lista gatunków zaleszczotków (Pseudoscorpionidea) Polski by Wojciech B. JĘDRYCZKOWSKI. [dostęp 2013-08-23].
↑Mark Harvey: Pseudoscorpiones in Poland. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-18].
↑Krzysztof Zawierucha, Paweł Szymkowiak, Miroslawa Dabert, Mark Stephen Harvey: First record of the schizomid Stenochrus portoricensis (Schizomida: Hubbardiidae) in Poland, with DNA barcode data. Turkish Journal of Zoology. [dostęp 2023-02-04].
↑Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.brak strony w książce
↑ abcM. Starzynska: Entognatha. [dostęp 2023-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)].
↑ abcdefgKrzysztof Kolenda, Tomasz Skawiński, Mikołaj Kaczmarski. Przegląd „nowych” gatunków płazów i gadów występujących w Polsce. „Kosmos”. 68 (1), s. 209-221, 2019. Kraków: Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika. ISSN 2658-1132. [dostęp 2021-11-09].
↑Takson niekiedy uznawany za synonim żaby śmieszki.
↑Krzysztof Kolenda, Agnieszka Pietras-Lebioda, Sebastian Hofman, Maria Ogielska, Maciej Pabijan. Preliminary genetic data suggest the occurrence of the Balkan water frog, Pelophylax kurtmuelleri, in southwestern Poland. „Amphibia-Reptilia”. 38 (2), s. 187–196, 2017. DOI: 10.1163/15685381-00003103. (ang.).
Na podstawie: Halanych et al. Evidence from 18S ribosomal DNA that the lophophorates are protostome animals. „Science”. 267 (5204), s. 1641–1643, 1995. DOI: 10.1126/science.7886451. (ang.). Edgecombe et al. Higher-level metazoan relationships: recent progress and remaining questions. „Organisms Diversity and Evolution”. 11, s. 151–172, 2011. DOI: 10.1007/s13127-011-0044-4. (ang.).
Laumer et al. Spiralian Phylogeny Informs the Evolution of Microscopic Lineages. „Current Biology”. 25, s. 1-7, 2015. DOI: 10.1016/j.cub.2015.06.068. (ang.).
oznaczono gatunki objęte na terenie Polski ochroną gatunkową (ścisłą lub częściową)[1].
