Karta nr 5

Fragmenty Cloza (Glagolita Clozianus) – kolekcja pochodzących z XI wieku 14 pisanych głagolicą kart, zawierających urywki z niezachowanego do czasów współczesnych wielkiego zbioru homilii w języku staro-cerkiewno-słowiańskim[1].

W XV wieku karty stanowiły własność możnowładcy Jana Frangepaniego na wyspie Krk. Na początku XIX wieku 12 kart znajdowało się w posiadaniu hrabiego Parisa Cloza, który przed swoją śmiercią w 1856 roku przekazał je bibliotece miejskiej w Trydencie[1]. Pozostałe 2 karty odnalazł w 1860 roku w muzeum Ferdinandeum w Innsbrucku słoweński slawista Franc Miklošič[2]. Wśród zachowanych fragmentów rozpoznano homilie Jana Chryzostoma i Epifaniusza z Salaminy[3]. W warstwie językowej tekst zawiera widoczne naleciałości chorwackie[4].

12 kart należących do Cloza ogłosił drukiem w 1836 roku Jernej Kopitar[5]. Całość tekstu po raz pierwszy wydał wraz z aparatem krytycznym i transliteracją na cyrylicę w 1893 roku Václav Vondrák (Glagolita Clozùv, Praha 1893)[1] i ponownie w 1959 roku Antonín Dostál (Clozianus, staroslověnsky hlaholský sborník tridentský a innsbrucký, Praha 1959)[5].

Linki zewnętrzne

Tekst kodeksu

Przypisy

  1. a b c Stanisław Słoński: Gramatyka języka starosłowiańskiego (starobułgarskiego). Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1950, s. 11.
  2. Г. А. Турбин, С.Г. Шулежкова: Старославянский язык. Учебное пособие. Москва: Флинта, 2011, s. 33.
  3. Т.Л. Миронова: Хронология старославянских и древнерусских рукописных книг Х-ХИ вв.. Москва: Русская книга, 2001, s. 46.
  4. Stjepan Damjanović: O trójjęzycznej i trójpiśmiennej literaturze chorwackiego średniowiecza. W: Języki i tradycje Słowian. pod redakcją Emila Tokarza. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2003, s. 386.
  5. a b Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 175.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się