Johann Georg Bühler (ur. 19 lipca 1837 w Borstel, zm. 8 kwietnia 1898) − niemiecki indolog, specjalista od języków i badacz prawa starożytnych Indii.
Urodził się w dolnosaksońskim Borstel. Uczęszczał do szkoły średniej w Hanowerze, gdzie opanował grekę i łacinę, a następnie jako student teologii i filozofii na Uniwersytet w Getyndze, gdzie studiował też filologię klasyczną, sanskryt, język awestyjski, perski, ormiański i arabski. W 1858 r. uzyskał doktorat z języków orientalnych i archeologii; jego rozprawa dotyczyła sufiksu -tês w gramatyce greckiej. W tym samym roku wyjechał do Paryża, studiować sanskryckie rękopisy, a w 1859 r. do Londynu, gdzie pozostał do października 1862 r. Czas ten wykorzystał głównie na badanie rękopisów wedyjskich w India Office w Bodleian Library w Oksfordzie. W Anglii Bühler był z początku prywatnym nauczycielem, a następnie, od maja 1861 r., pomocnikiem bibliotekarza w bibliotece królowej w Windsorze.
Jesienią 1862 r. Bühlera mianowano asystentem w bibliotece uniwersyteckiej w Getyndze, dokąd przeniósł się w październiku. Wkrótce otrzymał jednak zaproszenie, za pośrednictwem profesora Maksa Müllera, do Sanskrit College w Benares w Indiach. Zanim na nie odpowiedział, otrzymał – znowu za pośrednictwem profesora Maksa Müllera – propozycję objęcia katedry języków orientalnych w Elphinstone College w Bombaju, które szybko zaakceptował i 10 lutego 1863 przybył do Bombaju.
Studentem tej uczelni był wtedy późniejszy znany prawoznawca i sanskrytolog Kashinath Trimbak Telang. W 1864 Bühler został pełnoprawnym członkiem grona profesorskiego Uniwersytetu w Bombaju oraz członkiem bombajskiego oddziału Royal Asiatic Society. Pozostał w Indiach do 1880 r. W tym czasie zgromadził duży zbiór tekstów dla rządu indyjskiego i dla bibliotek w Berlinie, Cambridge i Oksfordzie.
W 1878 opublikował swoje tłumaczenia Paiyalachchhi, najstarszego słownika prakrytu, z glosariuszem i tłumaczeniem. Podjął się również przeprowadzenia tłumaczeń Apastamby (Apastamba), Dharmasutry (Dharmasutra) i innych w monumentalnym zbiorze Maksa Müllera The Sacred Books of the East („Święte księgi Wschodu”), t. 2, 14 i 25.
Od powrotu do Europy aż do śmierci był profesorem filologii indyjskiej i archeologii na Uniwersytecie Wiedeńskim.
8 kwietnia 1898 utonął w Jeziorze Bodeńskim.
W Schriften der Wiener Akademie der Wissenschaften:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.