.png)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Epoka |
XX w. |
.jpg)
Icyk Manger (jid. איציק מאַנגער Icik Manger, ur. 30 maja 1901 w Czerniowcach, w Austro-Węgrzech, zm. 21 lutego 1969 w Gederze, w Izraelu) – żydowski poeta i pisarz tworzący w języku jidysz.
Nawiązywał do poezji ludowej, pisał o losie Żydów w Europie Wschodniej, adaptował wątki biblijne. Jeden z najwybitniejszych poetów jidysz w XX wieku
Urodził się w Czerniowcach, tam też uczył się w niemieckim gimnazjum, z którego wyrzucono go za złe sprawowanie. W okresie międzywojennym mieszkał m.in. w Wilnie i w Warszawie.
Debiutował wierszami publikowanymi na łamach prasy w 1921. W roku 1929 wydał swą pierwszą książkę – zbiór wierszy Sztern ojfn dach („Gwiazdy na dachu”). Wydany w 1935 zbiór Chumesz-lider („Wiersze biblijne”), w którym przedstawiał biblijnych patriarchów jako współczesnych sobie Żydów z małych miasteczek, przyniósł mu sławę. Pisał również felietony, sztuki teatralne i eseje krytycznoliterackie. W 1939 opublikował powieść fantastyczną Dos buch fun gan-ejdn („Księga raju”).
W latach 30. związany był z Rachelą Auerbach, która w czasie wojny zdeponowała jego dzieła w Archiwum Ringelbluma wiele z nich ratując przed bezpowrotnym zniszczeniem.
Manger nigdy nie uzyskał polskiego obywatelstwa i w 1938 roku jako obcokrajowiec został zmuszony do opuszczenia Polski, udał się do Paryża, by następnie w 1940 roku przenieść się do Londynu. Uzyskał brytyjskie obywatelstwo. W 1951 roku przeprowadził się do Nowego Jorku. Od 1967 do śmierci mieszkał w Izraelu.
W Izraelu przyznawana jest Nagroda im. Icyka Mangera ustanowiona w 1968 roku[1], gdy Manger został jej pierwszym laureatem[2].
Wybór wierszy Mangera (w tłumaczeniach Jerzego Ficowskiego, Antoniego Słonimskiego i Wisławy Szymborskiej) został opublikowany w Antologii poezji żydowskiej[3]. Samodzielny tom w przekładzie na język polski Zewa Szepsa ukazał się w Londynie w roku 1976[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
