| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Język |
jidysz |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Josef Opatoszu, właściwie Josef Meir Opatowski (jidysz: יוסף אפאטאשו; ur. 24 grudnia 1886 w Stupskim Lesie k. Mławy, zm. 7 października 1954 w Nowym Jorku) – żydowsko-amerykański powieściopisarz polskiego pochodzenia publikujący w języku jidysz.
Urodził się 24 grudnia 1886[1] roku w Stupskim Lesie nieopodal Mławy w rodzinie kupca – maskila, który pisał wiersze po hebrajsku[2]. Odebrał świeckie wykształcenie, z kolei w domu ojciec uczył go tradycji religijnych[1]. W 1905 roku rozpoczął studia na politechnice w Nancy[1], które musiał przerwać ze względu na brak środków[2]. W 1907 roku osiadł w Nowym Jorku[1], gdzie dołączył do ojca[2]. W 1914 roku uzyskał dyplom inżyniera w Cooper Union[1]. W tym okresie utrzymywał się z pracy w fabryce butów, sprzedaży gazet i lekcji hebrajskiego[2].
W 1914 roku ukazała się antologia Di naje hejm, w której znalazło się opowiadanie Opatoszu Fun niujorker getto (Z nowojorskiego getta)[2]. W 1918 roku został redaktorem periodyku „Der tog”[2], jego twórczość ukazywała się także na łamach polskich czasopism „Der Moment” i „Folks-Cajtung”, nowojorskiego „Cukunft”, „Prese” w Buenos Aires i telawiwskiego „Di Goldene Kejt”[1]. Opatoszu pisywał realistyczne i naturalistyczne powieści o życiu Żydów w Polsce, tworzył także prozę historyczną[1]. W 1912 roku zadebiutował dobrze przyjętą powieścią A roman fun a ferd ganew, która posłużyła w 1971 roku za kanwę filmu w reżyserii Abrahama Polonskyʼego[2]. Do jego powieści historycznych należy trylogia W lasach polskich (In di pojlisze welder), którą przełożono na 8 języków, wielokrotnie wznawiano, oraz zaadaptowano w 1929 roku na srebrny ekran pod tym samym tytułem[2].
Był członkiem grupy literackiej Jung Idysz[1], złożonej głównie z pisarzy pochodzenia żydowskiego, wywodzących się z ziem polskich.
Zmarł 7 października 1954 roku w Nowym Jorku[1].
Jego synem był amerykański aktor filmowy i teatralny David Opatoshu[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
