Klasyfikacja genetyczna | |||
---|---|---|---|
Kody języka | |||
Glottolog | east2714 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Języki wschodnioromańskie, bałkańsko-romańskie – grupa językowa w ramach rodziny języków romańskich. Językami z tej grupy posługuje się łącznie około 28–32 milionów osób[1], przede wszystkim w Rumunii i Mołdawii[2], ale także w innych krajach regionu: Grecji, Macedonii Północnej, Bułgarii, Albanii, Kosowie, Chorwacji i Słowenii[3] i w regionach, gdzie uformowała się wschodnioromańskojęzyczna diaspora: w Izraelu[4], a w pierwszych dekadach XXI wieku także we Włoszech[5] i Hiszpanii[6] . W skład grupy wchodzą cztery języki: arumuński, istrorumuński, meglenorumuński (meglenicki) oraz rumuński (dakorumuński)[7]. Część językoznawców uważa te języki za dialekty jednego, dużego języka rumuńskiego[3] . Niektórzy badacze z kolei wliczają do grupy wschodnioromańskiej wymarły język dalmatyński[8], a także niektóre dialekty włoskiego regionu Basilicata[9].
Języki wschodnioromańskie wywodzą się z języka prarumuńskiego, który oddzielił się od romańskiej wspólnoty między III a V wiekiem i uległ fragmentacji na mniejsze grupy między wiekiem IX a XI[10], dzieląc się najpierw na grupę północną, podlegającą silniejszym wpływom słowiańskim, i południową, gdzie większy wpływ wywarł język grecki[11]. Wszystkie języki wschodnioromańskie zostały poświadczone stosunkowo późno[12].
Za cechy dystynktywne grupy wschodnioromańskiej uważa się: z punktu widzenia fonetyki i fonologii – system samogłoskowy, w którym łacińskie samogłoski krótkie i długie ulegają rozróżnieniu jakościowemu w szeregu przednim i zlaniu się w szeregu tylnym[13], brak lenicji spółgłosek zwartych[14] i intensywne palatalizacje[15]; z punktu widzenia morfoskładni – umieszczanie rodzajnika określonego za słowem, które określa[16] i częściowe utrzymanie deklinacji w grupie nominalnej[16]. Ponadto, we wszystkich czterech językach występuje słownictwo substratowe, najprawdopodobniej pochodzenia tracko-dackiego[17].
Języki wschodnioromańskie były w ciągu swojej historii zapisywane różnymi alfabetami: cyrylicą, alfabetem greckim oraz alfabetem łacińskim[18].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.