mapa z zaznaczonym położeniem najważniejszych miast Sumeru w okresie wczesnodynastycznym (ok. 2900-2350 p.n.e.)

Kisz – prastare miasto sumero-akadyjskie, nad Eufratem, 13 km na wschód od Babilonu, obecnie stanowisko archeologiczne Tall al-Uhajmir[1] (Czerwony Pagórek) w Iraku; niewątpliwie jedno z najstarszych miast świata. Odegrało dużą rolę w kształtowaniu się państwa Sumerów.

Wykopaliska, rozpoczęte w latach 1911—1912 przez Francuzów, prowadzone są od roku 1921 wspólnie przez Field Museum w Chicago i Uniwersytet Oksfordzki. Obszar badań był olbrzymi. Na zachodnim brzegu Eufratu znajdowała się twierdza i wielka świątynia, na wschodnim brzegu pałac królewski, opuszczony około roku 3000 p.n.e., wielka świątynia z wieżą 75 m wysokości i dzielnica mieszkalna z wielkim parkiem. Pałac składał się dwóch budynków umieszczonych naprzeciw siebie[2]. Starszy, północny o prostokątnym kształcie opasany był podwójnym murem z cegieł. Południowy budynek zawierał najprawdopodobniej obszerną salę kolumnową. Miasto było jednym z najważniejszych ośrodków cywilizacji i religii sumeryjskiej. W czasach nowobabilońskich było niejako przedmieściem Babilonu, otoczone potężnymi obronnymi murami.

Z miastem tym z okresu sumeryjskiego związane są dwie postacie: występujący w eposie o Gilgameszu król Agga z Kisz oraz Mesilim z Kisz.

„Król Kisz”

W inskrypcjach królewskich wielu sumeryjskich władców okresu presargonidzkiego (tj. panujących przed ok. 2350 r. p.n.e.) pojawia się tytuł „króla Kisz” (sum. lugal kiš). O ile w pewnych przypadkach tytuł ten w oczywisty sposób odnosi się do rzeczywistych władców Kisz, np. do Enmebaragesi czy Mesilima, to znane są również przypadki kiedy nosili go władcy z innych sumeryjskich miast-państw (jak np. Eanatum z Lagasz, Mesanepada z Ur, Enszakuszana z Uruk czy Lugalkiniszedudu z Ur i Uruk.), z których wielu – jak się wydaje – nigdy nie sprawowało kontroli nad Kisz. To skłoniło niektórych naukowców do postawienia tezy, iż w niektórych przypadkach tytuł „króla Kisz” musiał pełnić rolę tytułu honorowego, znaczącego być może mniej więcej tyle, co „król świata”[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. zapis nazwy stanowiska według ustaleń Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych, w: Nazewnictwo Geograficzne Świata, zeszyt 2 (Bliski Wschód), Warszawa 2004, s. 44.
  2. Praca zbiorowa,Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 224, ISBN 978-84-9819-809-6
  3. Frayne D.R., Presargonic Period (2700-2350 BC), The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Early Periods, t. I, University of Toronto Press Incorporated, 2008, s. 5.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się