Niebo czy rajmityczna kraina, lub jedna z krain stanowiących zaświaty. Kojarzona zazwyczaj z miejscem osiągnięcia stanu wiecznej szczęśliwości (stan ten i miejsce występuje pod różnymi nazwami w wielu różnych systemach wyznaniowych).

Religie abrahamiczne

Według chrześcijan, muzułmanów i wyznawców judaizmu – stan wielkiej radości duszy spowodowany wiecznym przebywaniem z Bogiem oraz miejsce przebywania dusz w takim stanie. Niekiedy mówi się o wielu niebach – egipska kosmografia mówiła o 11 niebach, żydowska i muzułmańska o 7. Muzułmanie nazywają niebo Dżannah i uważają, że jest ono miejscem nie tylko rozkoszy duchowej, ale i cielesnej. Według kalwinizmu dusze mające się tam dostać zostały wyznaczone, pozostałe go nie osiągną.

Katolicyzm

 Główny artykuł: Niebo (katolicyzm).

Do nieba miałyby iść, według nauk Kościoła rzymskokatolickiego, osoby które się nawrócą przed śmiercią, czego może dokonać każdy z pomocą Boga. Nawrócenie jest procesem, a nie pojedynczym zdarzeniem lub aktem woli. Zewnętrznym objawem nawrócenia jest życie prawe i dobre oraz dokonanie aktu żalu za grzechy. Wszyscy godni przebywania w niebie osiągną pełnię szczęścia i miłości.

Świadkowie Jehowy

 Zobacz więcej w artykule Doktryna Świadków Jehowy, w sekcji Życie w niebie.
 Zobacz więcej w artykule Eschatologia Świadków Jehowy, w sekcji Niebo.
 Zobacz więcej w artykule Doktryna Świadków Jehowy, w sekcji Ziemia.

Świadkowie Jehowy uważają, że większości dobrych ludzi Bóg Jehowa obiecuje szczęśliwe życie wiecznie w raju na ziemi[1]. Uważają, że Bóg wybrał też spośród ludzi tylko 144 000 jako tzw. „małą trzódkę”, klasę ludzi, którzy mają współkrólować z Jezusem Chrystusem w niebie (przez 1000 lat, po Armagedonie) nad żyjącym na ziemi społeczeństwem[2][3][4]. Są oni powoływani od czasów Chrystusa aż do naszych czasów[5].

Islam

 Osobny artykuł: Dżanna.

Buddyzm

W niektórych odłamach buddyzmu istnieje 26 niebios zamieszkiwanych przez różnych bogów (dewów). Są to światy doskonalsze niż ludzki, gdzie jednak również występuje cierpienie (dukkha), choć o wiele mniej namacalne i bardziej subtelne, że niemal niezauważalne, aż do momentu, kiedy czas życia bogów się zakończy i nastąpi odrodzenie zgodnie z procesem reinkarnacji w innych światach samsary. Całkowity brak cierpienia występuje dopiero w stanie nirwany podczas Oświecenia. W niebiosach można się narodzić dzięki nagromadzeniu korzystnych karmicznie działań a także zobaczyć je dzięki odpowiednio zaawansowanej medytacji.

Religie naturalne

W wiarach nordyckich znana jest Walhalla – miejsce przebywania poległych w chwale wojowników. U niektórych północnoamerykańskich Indian jest to analogicznie "Kraina Wiecznych Łowów". W religii Azteków funkcję nieba spełniają: Tamoanchan – świat bogini przyjemności Xochiquetzal, a także Omeyocan i Tlalocan. W Chinach raj lokalizowano najczęściej w górach Kunlun[6] lub na legendarnej wyspie Penglai[7].

Rodzimowierstwo słowiańskie

 Główny artykuł: Wyraj.

Według wierzeń słowiańskich jest to bajeczna kraina w koronie kosmicznego drzewa (axis mundi) zwana Rajem lub Wyrajem, do której na zimę odlatują ptaki (tudzież czasem pod ich postaciami dusze ludzkie) i z której przychodzi wiosna. Wierzą oni, że z tego miejsca wele (dusza) za pomocą bocianów i lelków (wiosną i latem) oraz kruków (jesienią i zimą) trafiają na ziemię i wstępują do łon kobiet.

Słowianie znają również Nawię: krainę zaświatów do której podążają dusze zmarłych.

Zobacz też

Przypisy

  1. Raj, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2, Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 273–277, ISBN 83-86930-47-0.
  2. Kto idzie do nieba? [online], jw.org [dostęp 2017-01-05].
  3. Ponowne narodzenie, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2, Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 248–252, ISBN 83-86930-47-0.
  4. Niebo, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. 2, Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 198–205, ISBN 83-86930-47-0.
  5. Zbieranie tego, co w niebiosach, i tego, co na ziemi, [w:] Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy [online], jw.org, 15 lutego 2006, s. 21–25.
  6. John S. Major: Heaven and earth in early Han thought: chapters three, four and five of the Huainanzi. Albany: SUNY Press, 1993, s. 158. ISBN 0-7914-1586-4.
  7. Lihui Yang, Deming An: Handbook of Chinese mythology. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2005, s. 163. ISBN 1-57607-806-X.

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się