Oskrzela (łac. bronchi; l.poj. bronchus), drzewo oskrzelowe to część układu oddechowego, położona pomiędzy tchawicą a oskrzelikami.
Jest to zespół rozgałęziających się rurek, o średnicy większej niż 1 mm, doprowadzających i odprowadzających powietrze do/z płuc. Ściana oskrzeli wysłana jest błoną śluzową z nabłonkiem wielorzędowym migawkowym umożliwiającym czynne przemieszczanie się śluzu do większych oskrzeli/tchawicy. W stanie równowagi fizjologicznej w ścianie oskrzeli stwierdza się obecność makrofagów, komórek tucznych i limfocytów. Umięśnienie składa się z mięśni gładkich, skurcz tych mięśni to jeden z mechanizmów prowadzących do ataku astmy oskrzelowej. W zależności od wielkości oskrzela, chrząstka pomagająca w utrzymaniu kształtu oskrzela występuje jako pierścienie, małe płytki bądź wysepki.
Drzewo oskrzelowe to system dróg doprowadzających powietrze do drzewa oddechowego, w którym następuje wymiana gazowa. Oba drzewa mają razem 23 generacje (podziały rozgałęzień), z czego pierwszych 16 stanowią drzewo oskrzelowe. Pomiędzy generacjami 17-20 pojawiają się już pneumocyty I i II rzędu i zachodzi wymiana gazowa w coraz znaczniejszym stopniu aż do generacji 23 - pęcherzyków płucnych.
U człowieka na wysokości IV krążka międzykręgowego tchawica dzieli się na 2 oskrzela główne:
Oskrzela płatowe dzielą się na oskrzela segmentowe. Do każdego oskrzela segmentowego jest przypisany segment płucny, 10 w płucu prawym i 8 w płucu lewym. Oskrzela segmentowe dzielą się na podsegmentowe a następnie na oskrzeliki i oskrzeliki końcowe.
Badanie pozwalające na wizualizację oskrzeli to bronchoskopia.
Drzewo oskrzelowe, [w:] Jerzy Walocha, Anatomia prawidłowa człowieka, wyd. I, t. II. Klatka piersiowa, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 118-127, ISBN 978-83-233-3577-1.
| Górne drogi oddechowe | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dolne drogi oddechowe |
| ||||||||
| Procesy | |||||||||
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
