Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1936 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 2007 |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Piotr Kuncewicz (ur. 19 marca 1936 w Warszawie, zm. 9 kwietnia 2007 tamże) – polski pisarz, poeta, krytyk literacki i teatralny, historyk literatury, publicysta, publicysta radiowy i telewizyjny; wieloletni prezes Związku Literatów Polskich.
W latach 1952–1956 studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1961 doktoryzował się pracą o liryce Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1959–1967 był adiunktem w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Od 1965 był członkiem, a w latach 1990–2003 prezesem Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich. Lata jego prezesury to okres szczególnej rywalizacji ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich[1]. W latach 1969–1971 był kierownikiem literackim Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w latach 1971–1973 wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Od 1973 zajmował się wyłącznie pracą literacką, napisał m.in. wielotomową panoramiczną historię literatury polskiej Agonia i nadzieja (1991–1994). W dziele Legenda Europy (2005) opisał Europę kultury, historii, idei i literatury. W 2004 został wybrany na Wielkiego Mistrza Wielkiego Wschodu Polski.
Był poetą i pisarzem o rozległych zainteresowaniach, obejmujących m.in. historię, filozofię, religioznawstwo, historiozofię i socjologię, wiele dziedzin wiedzy ezoterycznej, ale także dzieje Ziemi i Wszechświata, paleontologię, biologię i medycynę. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w twórczości literackiej i zasługi w działalności społecznej (2002), laureat Nagrody Kisiela (1990) oraz nagrody literackiej im. Władysława Reymonta (1994)[2].
Piotr Kuncewicz pisywał również felietony na łamach miesięcznika „Czwarty Wymiar”. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera B 19, rząd 6, grób 30)[3].
Był siostrzeńcem Jerzego Kuncewicza[4].
Tablica pamiątkowa na budynku przy ul. Zgoda 13 w Warszawie, w którym mieszkał, odsłonięta w 2018[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.