Tadeusz Jan Epsztein (ur. 21 maja 1959 w Warszawie) – polski historyk, specjalista w dziedzinie archiwistyki. Zajmuje się badaniem dziejów ziemiaństwa polskiego, a także pełni funkcję kierownika projektu badawczego nad edycją Archiwum Ringelbluma. Pracownik Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, członek Rady Programowej Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1996 obronił w Instytucie Historii PAN pracę doktorską pt. Edukacja dzieci i młodzieży w polskich rodzinach ziemiańskich na Wołyniu, Podolu i Ukrainie w latach 1864-1914, uzyskując tym samym stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii.
W 2006 uzyskał w IH PAN stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Z piórem i paletą. Zainteresowania intelektualne i artystyczne ziemiaństwa polskiego na Ukrainie w II połowie XIX w. Za ową pracę został również uhonorowany Nagrodą Przeglądu Wschodniego za 2005 rok[1]. Od 2010 profesor nadzwyczajny w IH PAN[2]. W roku 2020 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[3].
Specjalista w dziedzinie archiwistyki. Badacz dziejów ziemiaństwa polskiego; autor licznych publikacji z tej tematyki. Od 1996 uczestniczy w porządkowaniu zbiorów archiwalnych Żydowskiego Instytutu Historycznego[4]. Kieruje pracami specjalnego zespołu historycznego w ŻIH, odpowiedzialnego za edycję dokumentów z podziemnego archiwum getta warszawskiego (tzw. Archiwum Ringelbluma)[5][6].
Od lutego 2013 członek Rady Programowej ŻIH[5]. Współpracownik Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.