Theodor Nöldeke (ur. 2 marca 1836 w Hamburgu, zm. 25 grudnia 1930 w Karlsruhe) – jeden z najbardziej znanych niemieckich orientalistów XIX i XX wieku. Uważany jest obok Carla Brockelmanna za twórcę jednej z gałęzi orientalistyki – semitystyki.
Studiował na Uniwersytecie w Getyndze, ale także w Wiedniu, Lejdzie oraz Berlinie. W 1864 roku otrzymał stanowisko profesora Uniwersytetu w Kilonii. Następnie w 1872 roku powierzono mu stanowisko profesora w Strasburgu i funkcję tę sprawował, aż do emerytury w wieku 70 lat.
Napisał wiele prac z zakresu arabistyki i islamoznawstwa, ale także tłumaczył arabską poezję klasyczną oraz dokonał tłumaczenia kroniki At-Tabariego, która do dziś jest cennym źródłem informacji, ze względu na liczne przypisy dodane przez tłumacza. Był także autorem artykułów do jedenastego wydania (1910-1911) Encyklopedii Britannici.
Jednak największe osiągnięcia Theodor Nöldeke święcił na polu językoznawstwa semickiego. Na uwagę zasługują jego prace na temat klasycznego języka arabskiego, języka syryjskiego oraz języka mandejskiego.
W 1888 roku Nöldeke otrzymał order Pour le Mérite.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.